Skydiving!!

16 juli 2016 - Franz Josef, Nieuw-Zeeland

Vanmiddag gaan we skydiven. Om 14.30u worden we verwacht. Roy voelt zich nog steeds niet top en dus gaan we in de ochtend een beetje uitslapen en niet te veel doen. We waren eigenlijk niet echt zenuwachtig, dus dat ging prima.

19.000 ft. is het hoogste dat je in Nieuw-Zeeland kunt vliegen en we hebben ook nog eens een toffe locatie!

Eenmaal daar aangekomen kregen we een formulier te lezen waar de risico’s in stonden, waaronder gehoorschade. Eerlijk gezegd hadden we daar beiden niet over nagedacht. Aangezien ik vroeger altijd problemen met mijn oren heb gehad twijfelde ik even. Je zou ook evt. moeten klaren, net zoals je dat bij duiken doet; wat voor mij al een reden is om niet te gaan duiken, omdat ik dat eng vind. We waren hier nog meer bang voor dan voor heel die sprong zelf. Maar goed, we gaan het doen. Uiteindelijk hebben we ook besloten om allebei een camera erbij te nemen. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.

We werden naar het vliegveld van Franz Jozef gebracht en daar kregen we een pak en handschoenen aan en een muts en bril op.

Korte uitleg:

“Vanaf 10.000 ft krijg je zuurstof en moet je gewoon blijven ademen.”

“Oke, check.”

“Als we op de rand van het vliegtuig zitten doe je je hoofd naar achteren, kruis je je armen op je borst en je benen naar achteren.”

“Oke, duidelijk.”

“Als we gaan landen doe je beide benen de lucht in, zo hoog als je kunt anders loop je het risico dat je je benen breekt.”

“Oke.”

“En verder, genieten!”

“Gaan we doen!”

We maakten de eerste opname voor het filmpje en hop, wij dat vliegtuigje in. Er waren nog twee meiden die meegingen dus zaten we met z’n 8e in dat kleine vliegtuigje. Het was een super mooi uitzicht, met aan de ene kant Mount Cook en de andere kant de gletsjer en andere mooie bergen. De eerste 5.000 ft duurde relatief lang. Om de zoveel tijd maakten ze een korte video opname van de omgeving of van ons. Toen we bijna op 10.000 ft. zaten kregen we zuurstof bij. Ondertussen bereidden iedereen zich voor op de spong. Dus wij werden allen strak tegen onze skydive instructeur aan gesnoerd. Man, door dat je zo strak tegen hem aan zat en door de hoogte kreeg ik het op een gegeven moment echt benauwd en was ik blij dat het niet lang meer duurde. Al snel zaten we op 15.000 ft. “Oke, nu kan ik echt niet meer terug.” Maar dat was ook prima. Roy zat met een andere meisje aan de kant van de deur en hij dacht dat hij als laatste ging. Hahaha grapjas, als eerste natuurlijk. Binnen een mum van tijd gingen de zuurstofmaskers af, deur open en Roy sprong er al uit. OMG! Dat ging snel. En hop de volgende. Ik was als derde. Nou ik kan je vertellen: je hebt echt geen tijd om na te denken over die instructies als je op de rand van het vliegtuig zit. Je hebt gesprongen voor je het door hebt. Maar wat was dit GAAF!! De eerste paar seconde voelen een beetje raar. Maar als je er eenmaal aan “gewend” bent is het zo’n gave ervaring. Helaas duurde de vrije val slechts ongeveer 75 seconde en wordt daarna de parachute open gezet. Maar ook dat is heel gaaf, want daarmee kunnen ze je alle kanten op laten gaan. Tijdens de sprong had ik even last van mijn oren en heb ik er één laten “poppen”. Gelukkig is dit goed gegaan. Roy vond het moment dat je aan de parachute hangt het leukst, ik vond de vrije val het leukste. En wat een super uitzicht hadden we, mede mogelijk gemaakt door het mooie weer ;)

Nadat we waren geland maakten we nog een filmopname en gingen we omkleden.

Beiden waren we strontmisselijk. Roy door het te veel draaien in de lucht en ik door het niet eten.

Toen we terug waren bij het bedrijf was dit weer over na een bezoek aan het toilet J

Wat was dit een ongelofelijke ervaring en wat was het het geld waard. Het gaat zo snel dat we er nog een paar keer met elkaar op terug zijn gekomen.

3 Reacties

  1. Ma:
    20 juli 2016
    NU HEEL KNAP DAT JULLIE DIT DURVEN. GEWELDIG!
  2. Emmilly:
    20 juli 2016
    Hahaha ik zie jullie al helemaal voor me :P Super dapper!
  3. Vera:
    21 juli 2016
    Vet stoer gaaf!!